ای نـیـمـهٔ وجـودِ پیـمـبر، نـرو! بـمان            چشم‌ و چراغِ خانهٔ حـیدر، نرو! بمان

قـرآن ناطـقت شـدم ای سـورهٔ نجـیـب            شأن نـزولِ مریم و کـوثـر، نرو! بمان

ای بـرکتِ هـمـیشه! سرِ سفـره باز هم            نان از تـنـورِ خـانه بیـاور، نرو! بمان

مشغـولِ رُفت و روب شدی خانم گـلم            حالا که هست حالِ تو بهتر، نرو! بمان

«أمن یُجـیب» هـایِ مرا مستجـاب کن            هر چند هست حالِ تو «مضطر»، نرو! بمان

نُه سال عـاشقانه به هم تکـیه کـرده‌ایم            یک روح در میانِ دو پیکر، نرو! بمان

اشکِ حسین و بغضِ حسن را نگاه کن            محضِ قرارِ این دو برادر، نرو! بمان

چیزی بگو به زینب و کمتر سکوت کن            دق می‌کند بدونِ تو دخـتر، نرو! بمان

مرثـیه خـوانِ کـرب‌و‌بـلا...راویِ غـمِ            گودال و تلّ و خنجر و معجر، نرو! بمان